Είναι εξεταστική περίοδος στα περισσότερα πανεπιστήμια της Ελλάδος και στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πολλοί φοιτητές (ιδίως σχολών όπως είναι η Ιατρική, Οδοντιατρική, Νομική, Πολυτεχνείο, οι οποίες έχουν ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις) βρίσκονται-στη πλειοψηφία τους- σε μια κατάσταση που τη ζουν επανειλημμένα, δίνοντας κάθε φορά στον εαυτό τους την υπόσχεση, ότι είναι η τελευταία. (!!!) Δεν έχουν ανοίξει βιβλίο ή απλά δεν έχουν κάνει το απαιτούμενο διάβασμα κατά τη διάρκεια του εξαμήνου. Συνεχώς μεταθέτουν την έναρξη της μελέτης τους. Από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα. Μέχρι το παρά ένα πριν την εξέταση κάθε μαθήματος ή την ημερομηνία παράδοσης μιας εργασίας.
Όλοι μας έχουμε υπάρξει σε κάποιο στάδιο της φοιτητικής μας ζωής τέτοιοι φοιτητές. Προσωπικά, η πιο ακραία περίπτωση που θυμάμαι ήταν να ξεκινήσουμε μια εργασία στο πανεπιστήμιο το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας από την ημερομηνία παράδοσης! Την παραδώσαμε το πρωί. Άυπνοι και κατάκοποι. Φυσικά, με τη γνωστή διαπίστωση «αν είχαμε ξεκινήσει λίγο νωρίτερα, θα την είχαμε κάνει πολύ πολύ καλύτερη».
Η συμπεριφορά αυτή βέβαια δεν ξεκινά στο πανεπιστήμιο και δεν τελειώνει εκεί. Και δεν αφορά μόνον τις σπουδές. Συμβαίνει σε όλους τους χώρους και σε όλες τις ηλικίες. Πολλές φορές αρνούμαστε να ασχοληθούμε με αυτό που αποτελεί άμεση προτεραιότητα για μας και μάλιστα εγκαίρως. Και πράγματι είναι εξαιρετικά απλοϊκή η σκέψη ότι βαριόμαστε, ότι τεμπελιάζουμε ή ότι δεν μας αρέσει και δεν θέλουμε να κάνουμε αυτό που έχουμε αναλάβει.
Αν ίσχυε το πρώτο, τότε δεν θα κάναμε τίποτα όσο διάστημα αναβάλουμε αυτό που αναβάλουμε. Κι όμως, κάνουμε άλλα πολύ σημαντικά ή ενδιαφέροντα πράγματα, δουλεύουμε σκληρά στη διάρκεια της αναβολής, δεν καθόμαστε. Απλώς δεν ασχολούμαστε με αυτό που «πρέπει», όχι με το «σημαντικό» με αυτό που είναι η προτεραιότητα. Αν ίσχυε πάλι το δεύτερο, δεν θα διαπίστωναν οι περισσότεροι φοιτητές, ότι «τελικά ήταν πολύ ενδιαφέρον αυτό το μάθημα ή το θέμα της εργασίας και γιατί δεν ξεκίνησα νωρίτερα;». Σε κάθε περίπτωση, αν ίσχυε οποιοδήποτε από τα δύο, δεν θα δίναμε ξανά και ξανά την ίδια υπόσχεση στον εαυτό μας, ότι την επόμενη φορά θα ασχοληθούμε εγκαίρως.
Οπότε, μάλλον κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και πλέον εντοπίζεται. Αυτό που συμβαίνει είναι φόβος. Φόβος που συνδέεται με τη σπουδαιότητα του εγχειρήματος (της εξέτασης ή της εργασίας) και την πιθανή αποτυχία. Αν έχουμε άλλοθι (δεν ξεκίνησαμε εγκαίρως) τότε και να μην πάμε καλά, δεν πειράζει, δεν μειώνεται η αξία μας. Κουβαλάμε οι περισσότεροι το βαρύ φορτίο του παιδιού που «παίρνει τα γράμματα εύκολα». Που ακούει από πολύ νωρίς πόσο πιο μπροστά είναι απ’ την ηλικία του, πόσο πιο γρήγορα έμαθε να διαβάζει, πόσο πιο εύκολα τα κάνει όλα αυτά. Που συμπέρανε και πίστεψε, ότι η προσπάθεια είναι για τους λιγότερο έξυπνους, τους λιγότερο ικανούς, τους λιγότερο χαρισματικούς. Που συνέδεσε την αξία και την επιτυχία με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια. Που «αποφάσισε» ότι αν καταδεχτεί να προσπαθήσει περισσότερο σημαίνει πως αποδέχεται την ήττα του, πως δεν είναι πια έξυπνο, χαρισματικό και ικανό.
Συμβαίνει πολύ συχνά στην πραγματική ζωή. Τα «χαρισματικά» παιδιά τερματίζουν πίσω από εκείνα που προσπαθούν περισσότερο. Επειδή, οι κοινωνίες μας πάντα εξάρουν το ταλέντο και πάντα δίνουν αξία σε αυτό. Και τελικά δίνουν το λάθος μήνυμα. Γιατί ταλέντο χωρίς προσπάθεια δεν αρκεί. Η προσπάθεια είναι αυτό που θα αναδείξει και θα πάει παραπέρα το ταλέντο και τις ικανότητές σας. Μην τη φοβάστε, μην την υποτιμάτε και μην την αφήνετε στους άλλους. Είναι το σημαντικότερο εργαλείο σας και πρέπει να το αξιοποιήσετε. Αποφορτισμένο και αποσυνδεδεμένο από το αποτέλεσμα. Και στην τελική, ακολουθώντας αυτήν τη μέθοδο το αποτέλεσμα είναι εγγυημένο, είναι καταδικασμένο να έρθει. Συνεπώς αυτό που έχει πραγματική σημασία δεν είναι η ικανότητα, είναι ο συνδυασμός της ικανότητας με τη συνεχή προσπάθεια. Δεν είναι υποτιμητικό να αρχίσετε να διαβάζετε νωρίτερα. Σίγουρα θα τα καταφέρετε και οριακά, στο παρά 5 όπως συνηθίζουμε να λέμε. Και αυτό το έχετε αποδείξει στον εαυτό σας άπειρες φορές. Αλλά ειλικρινά, δε χρειάζεται να το ξανακάνετε. Ξεκινήστε χαλαρά και μόνον για την ευχαρίστησή σας να διαβάζετε νωρίς. Χωρίς πίεση. Από περιέργεια και φιλομάθεια. Σα να βλέπατε μια σειρά στο Netflix ή σκρολάρατε στο instagram ή διαβάζατε άρθρα σε blogs και περιοδικά.
Remember: Συγκεντρωθείτε νωρίτερα και δώστε στις ικανότητές σας, την ώθηση που χρειάζονται.
Με αγάπη
από τους Student Coaches της EMFASIS